سرطان مری چیست؟ آیا می توان از سرطان مری پیشگیری کرد؟

175

عوامل مختلف جسمی، سبک زندگی و محیطی می توانند برخی افراد را بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به سرطان مری قرار دهند. اگرچه هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از سرطان مری وجود ندارد، اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید. در این مطلب از کارمادیو شما را با تعدادی از این کارها آشنا می کنیم.

سرطان مری چیست؟

سرطان مری در داخل مری شکل می گیرد، لوله ای توخالی و عضلانی به طول حدود 10 اینچ که غذا و نوشیدنی را از دهان به معده می برد.

سرطان زمانی می تواند ایجاد شود که سلول های پوشش مری شروع به رشد کرده و به طور غیر طبیعی تقسیم می شوند و تومور را تشکیل می دهند. تومورها معمولاً از درونی ترین لایه مری شروع می شوند. آنها می توانند در نهایت به غدد لنفاوی و سایر اندام ها گسترش کنند.

سرطان مری در مقایسه با سرطان های سینه، ریه یا پروستات نادر در نظر گرفته می شود. با وجود آن، تعداد افراد مبتلا به یکی از انواع اصلی سرطان مری، به نام آدنوکارسینوما، در چند دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است.

متخصصان سرطان مری در Memorial Sloan Kettering از چندین روش برای تایید تشخیص و تعیین مرحله بیماری شما استفاده می کنند. این موارد شامل معاینه فیزیکی و آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن، اسکن PET و آندوسکوپی است.

درمان شما به مرحله سرطان شما بستگی دارد. ممکن است جراحی ، شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا ترکیبی از اینها داشته باشید. امروزه درمان آندوسکوپی برای شرایط پیش سرطانی و سرطان در مراحل اولیه نیز در دسترس است. گزینه های درمانی شما براساس میزان موضعی یا پیشرفته بودن بیماری شما متفاوت خواهد بود.

عوامل خطر سرطان مری چیست؟

• سن: سرطان مری اغلب در افراد بالای 50 سال تشخیص داده می شود.

• جنسیت: سرطان مری در مردان شایع تر از زنان است.

• استفاده از تنباکو و الکل: استفاده از تنباکو به هر شکلی می تواند خطر ابتلا به سرطان مری، به ویژه کارسینوم سلول سنگفرشی را افزایش دهد. همین امر در مورد مصرف زیاد الکل در مدت طولانی نیز صادق است.

• مری بارت: ریفلاکس طولانی مدت اسید از معده به مری ناشی از مری بارت، خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش می دهد.

• نژاد: آدنوکارسینوما در مردان سفیدپوست نسبت به سایر نژادها شایع تر است، در حالی که سرطان سلول سنگفرشی مری در بین سیاه پوستان شایع تر از سفیدپوستان است.

• چاقی: اضافه وزن یک عامل خطر برای آدنوکارسینوم مری است.

• کمبود ویتامین: برخی مطالعات سرطان مری را با کمبود بتاکاروتن، ویتامین E، سلنیوم یا آهن مرتبط می دانند.

• سرطان سر، گردن یا ریه

• عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی

• آشالازی ، وضعیتی که در آن دریچه بین مری و معده به درستی باز نمی شود و پمپ مری از کار می افتد.

• تایلوزیس، یک بیماری ارثی بسیار نادر است که باعث رشد بیش از حد پوست در کف دست‌ها و کف پا می‌شود.

• تارهای مری، نوارهای غیر طبیعی بافتی که به سمت داخل مری امتداد می‌یابند و بلع را دشوار می‌کنند.

راههای پیشگیری و کاهش خطر ابتلا به سرطان مری

نمی توان از همه سرطان های مری پیشگیری کرد، اما با اجتناب از برخی عوامل خطر می توان خطر ابتلا به این بیماری را تا حد زیادی کاهش داد.

از مصرف دخانیات و الکل خودداری کنید

مهم ترین عوامل خطرزای سبک زندگی برای سرطان مری، استفاده از تنباکو و الکل است. هر یک از این عوامل به تنهایی خطر ابتلا به سرطان مری را چندین برابر افزایش می دهد و اگر با هم ترکیب شوند این خطر حتی بیشتر می شود. اجتناب از دخانیات و الکل یکی از بهترین راه‌ها برای محدود کردن خطر ابتلا به سرطان مری است.

مراقب رژیم غذایی، وزن بدن و فعالیت بدنی خود باشید

پیروی از یک الگوی غذایی سالم و حفظ وزن سالم نیز مهم است. رژیم غذایی سرشار از میوه ها و سبزیجات ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان مری کمک کند. چاقی با سرطان مری، به ویژه نوع آدنوکارسینوما مرتبط است، بنابراین حفظ وزن سالم نیز ممکن است به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند. فعالیت بدنی ممکن است خطر ابتلا به سرطان مری را نیز کاهش دهد.

رفلاکس یا مری بارت را درمان کنید

درمان افراد مبتلا به رفلاکس ممکن است به پیشگیری از مری بارت و سرطان مری کمک کند. اغلب، رفلاکس با تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی (به عنوان مثال، کاهش وزن برای افراد دارای اضافه وزن)، و همچنین داروهایی به نام مسدود کننده های H2 یا مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs) درمان می شود. اگر رفلاکس با رژیم غذایی، تغییر شیوه زندگی و داروها کنترل نشود، جراحی نیز ممکن است گزینه ای برای درمان رفلاکس باشد.

افرادی که در معرض خطر بیشتری برای سرطان مری هستند، مانند کسانی که مری بارت دارند، اغلب توسط پزشکان با آندوسکوپی به دقت تحت نظر قرار می گیرند تا به دنبال علائم غیرطبیعی شدن سلول های پوشش دهنده مری باشند. اگر دیسپلازی (یک وضعیت پیش سرطانی) یافت شود، پزشک ممکن است درمان هایی را برای جلوگیری از تبدیل آن به سرطان مری توصیه کند.

برای کسانی که مری بارت دارند، درمان روزانه با PPI ممکن است خطر ایجاد تغییرات سلولی (دیسپلازی) را که می تواند به سرطان تبدیل شود، کاهش دهد. اگر سوزش سر دل (یا ریفلاکس) مزمن دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. درمان اغلب می تواند علائم را بهبود بخشد و ممکن است از مشکلات بعدی جلوگیری کند.

برخی مطالعات نشان داده اند که خطر ابتلا به سرطان مری در افراد مبتلا به مری بارت که آسپرین یا سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن مصرف می کنند، کمتر است. با این حال، مصرف روزانه این داروها می تواند منجر به مشکلاتی مانند آسیب کلیه و خونریزی در معده شود. به همین دلیل، اکثر پزشکان توصیه نمی‌کنند که افراد برای پیشگیری از سرطان مری از NSAID استفاده کنند. اگر به فکر مصرف منظم یک NSAID هستید، ابتدا در مورد فواید و خطرات احتمالی آن با پزشک خود صحبت کنید.

جلوگیری از سرطان مری

جلوگیری از عفونت ویروس پاپیلومای انسانی

عفونت با انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV، یک بیماری شایع مقاربتی، می تواند شانس ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی را افزایش دهد. نوع HPV که باعث سرطان مری می شود از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود. انجام رابطه جنسی ایمن با استفاده از کاندوم یا سایر روش‌های بازدارنده در طول رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به HPV کمک کند اما از بین نمی‌برد.

واکسن HPV می تواند در پیشگیری از HPV در افرادی که قبلاً به ویروس آلوده نشده اند، مؤثر باشد. برای افراد بین 9 تا 26 سال توصیه می شود. این واکسن می تواند به پیشگیری از انواع دیگر سرطان ها از جمله سرطان دهانه رحم و مقعد کمک کند، اگرچه پزشکان هنوز نمی دانند که آیا واکسیناسیون می تواند از سرطان مری جلوگیری کند یا خیر.

آشالازی را مدیریت کنید

آشالازی یک اختلال نادر است که در آن ماهیچه های قسمت تحتانی مری که برای انتقال غذا به معده شما لازم است به تدریج منقبض می شوند. دریچه یا اسفنکتر در پایین مری نیز باز نمی شود و از عبور آزادانه غذا به معده جلوگیری می کند. این باعث می شود که جریان غذا در معده به طور چشمگیری کاهش یابد.

گاهی اوقات، افراد مبتلا به آشالازی دچار رفلاکس یا استفراغ غذا می شوند، زیرا در قسمت تحتانی مری گیر می کند. مری همچنین ممکن است به دلیل نشستن غذا برای مدت طولانی‌تر از آنچه باید در آن باشد، تحریک شود. افراد مبتلا به آشالازی در طولانی مدت خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش می دهند. درمان های مختلفی برای آشالازی وجود دارد، از جمله دارو، تزریق و جراحی.