در این مقاله از کارمادیو قصد داریم برای شما از اختلال ترس از دست دادن یا فومو بگوییم. فرض کنید آخر شب در اینستاگرام یا TikTok میچرخید و ناگهان با مجموعهای از عکسها یا ویدیوهای دوستان یا خانوادهتان که بدون شما سرگرم میشوند، برخورد میکنید.
از خود می پرسی: چرا مرا دعوت نکردند ؟ آیا آنها فقط فراموش کردند که من را در نظر بگیرند؟
و سپس، به همان سرعت، در یک چاله میافتید و سعی میکنید همه چیز را بفهمید؛ مدام به این فکر میکنید که چه اشتباهی انجام دادهاید، در پروفایلهای رسانههای اجتماعی آنها سرک بکشید تا سرنخهایی برای علت طرد شدن خود پیدا کنید. در نهایت، شما در غم و اندوه، گناه یا شرم غوطهور میشوید زیرا اختلال ترس از دست دادن در شما ایجاد شده است.
اختلال ترس از دست دادن یا FOMO، در چند دهه اخیر بسیار رایج شده است. این تجربهای است که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم؛ در حالی که مستقیماً با عزت نفس و ارزش خود ارتباط دارد، تأثیر مستقیمی بر سلامت جسمی، روانی و عاطفی ما نیز دارد.
وقتی اطرافیان شما بدون شما سرگرم می شوند، چه کاری می توانید انجام دهید تا احساس خوبی نسبت به جایی که هستید و به تنهایی چه کاری انجام میدهید؟
امی سالیوان، روانشناس سلامت بالینی، تمام تفاوت های ظریف اختلال ترس از دست دادن یا همان FOMO را تجزیه میکند و توصیههایی را برای چگونگی اجتناب از یا نحوه مدیریت اختلال ترس از دست دادن در صورت بروز به اشتراک میگذارد.
اختلال ترس از دست دادن یا FOMO چیست؟
اختلال ترس از دست دادن یا FOMO، به این احساس یا تصور اشاره دارد که افراد دیگر در حال تفریح، تجربه چیزهای جدید یا زندگی بهتر از شما هستند.
در حالی که اغلب زمانیکه این ویژگی ها در افرادی که دوستشان دارید و با آنها صمیمی هستید ظاهر میشود، ممکن است در روابط اجتماعی شما تغییراتی رخ دهد.
وقتی میبینید افرادی که نمیشناسید اما در شبکههای اجتماعی دنبال میکنید کارهای بسیار جالبی انجام میدهند که شما هم دوست داشتید انجام دهید، میتواند تأثیری ماندگار بر احساس شما نسبت به خودتان داشته باشد.
دکتر سالیوان می گوید:
با پیشرفت رسانه های اجتماعی، مردم احساس می کنند که نمی توانند از اختلال ترس از دست دادن فرار کنند. ما در 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته به همه چیز دسترسی داریم و اکثر مردم در چندین پلتفرم هستند. به همین دلیل، مردم احساس میکنند که یا در حال از دست دادن هستند یا به اندازه کافی برای رسیدن به پتانسیل کامل خود تلاش نمیکنند.
FOMO یا اختلال ترس از دست دادن فقط به رسانه های اجتماعی وابسته نیست. البته نمیتوان منکر شد که رسانههای اجتماعی شاید بزرگترین مقصر FOMO باشند. اختلال ترس از دست دادن یا FOMO می تواند برای هر کسی در هر مکانی و در هر زمان اتفاق بیفتد.
ورزشکاری که مرتباً فردی را میبیند که چهار تا پنج روز در هفته در باشگاه تمرین کند، ممکن است استرس مرتبط با این باور را تجربه کند که نمیتواند به زمان خود متعهد شود یا استانداردهای بالایی را رعایت کند.
کسی که از خواندن لذت میبرد ممکن است با فهرست طولانی کتابهای شخص دیگری، ممکن است احساس کند که به اندازه کافی باهوش یا باسواد نیست و یا قادر به حفظ آن سطح از درک و دانش نیست.
از بسیاری جهات، اختلال ترس از دست دادن امروزی شبیه پدیده دیرینه ای است که به نام «همراهی با جونزها» شناخته می شود که همان فشار ناشی از ملاقات یا فرار کردن از موقعیتهای اجتماعی، ثروت و محبوبیت در میان افراد است.
چرا FOMO اتفاق می افتد؟
اختلال ترس از دست دادن می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما برخی از افراد در صورت داشتن یک بیماری زمینهای سلامت روان یا سطح پایینی از عزت نفس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به FOMO یا اختلال ترس از دست دادن هستند.
البته، رسانه های اجتماعی همگی بد نیستند اما اگر رابطه شخصی شما با تصویر بدنتان به هم ریخته باشد، تاثیر مخرب فضای مجازی میتواند به شدت برای شما مضر باشد و به طور خاص، اختلال اضطراب و افسردگی هر دو تبدیل به FOMO با اثرات طولانیتر میشوند.
دکتر سالیوان خاطرنشان میکند:
آنچه که من را نگران میکند افرادی است که مستعد ابتلا به اختلالات عاطفی مانند اضطراب یا افسردگی هستند، معمولاً از موقعیتها کنارهگیری میکنند یا دیگران از آنها دوری میکنند و شاید تنها راه ارتباط آنها با دیگران، از طریق رسانههای اجتماعی باشد.
تجربه انسانی یعنی ارتباطات، بنابراین ما نیاز ذاتی به اتصال داریم. اما در مورد یک فرد مبتلا به اضطراب یا افسردگی، بیشتر ارتباط آنها ممکن است از طریق رسانه های اجتماعی باشد.
یک مطالعه در سال 2017، استفاده روزانه بیشتر از رسانه های اجتماعی را با احتمال بالاتر ابتلا به اختلال اضطراب مرتبط دانست. در حالی که یک مطالعه در سال 2022 نشان می دهد که علائم افسردگی و اضطراب، هر چه بیشتر زمان خود را در رسانههای اجتماعی بگذرانیم بدتر می شوند.
نحوه استفاده و تعداد دفعات استفاده از آن مطمئناً تأثیر مستقیمی بر توانایی ما برای مقابله با اختلال ترس از دست دادن یا همان فومو دارد.
وقتی نیازهای اساسی داریم که برآورده نشدهاند و برای ارضای آن نیازها به استفاده از رسانههای اجتماعی وابسته هستیم ، احتمالاً شدت علائمی را که تجربه می کنیم تشدید میکند. مطالعات همچنین نشان می دهد که FOMO یک حالت عاطفی منفی است که از نیازهای برآورده نشده ارتباط اجتماعی ناشی میشود .
دکتر سالیوان میگوید:
احتمالاً اختلال ترس از دست دادن در نوجوانان یا بزرگسالان جوانتر آزاردهندهترین است، بهویژه به این دلیل که آنها تلاش میکنند بفهمند در کجای زندگی قرار میگیرند و در چه گروههایی قرار میگیرند.
چگونه فومو بر سلامت شما تأثیر می گذارد؟
اختلال ترس از دست دادن می تواند تأثیر مستقیمی بر سلامت جسمی، روانی و عاطفی شما داشته باشد. ممکن است از نظر فیزیکی برخی از علائم مرتبط با اضطراب را تجربه کنید که عبارتند از:
- تنش معده و حالت تهوع
- سردرد
- بدن درد
- تپش قلب و افزایش ضربان قلب
- احساس ناراحتی عاطفی
- از نظر ذهنی و عاطفی، ممکن است افزایش افکار مزاحم را تجربه کنید. حتی ممکن است در چرخه خودگویی منفی غرق شوید و مدیریت و باور به احساس ارزشمندی و عزت نفس خود را دشوارتر کند.
از نظر روانشناختی، وقتی اختلال ترس از دست دادن شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره شما میکند، میدانیم که یک مشکل وجود دارد و این اختلال موثر بر هر حوزهای از زندگی میشود، مثل:
- تعاملات اجتماعی
- ورزش
- مدرسه
- روابط
دکتر سالیوان می گوید:
اگر هر جنبه ای از زندگی شما مختل شود، باید بتوانیم ریشه مشکل و هر راه حل بالقوهای را که می تواند کمک کند را شناسایی کنیم.
راه حلهای مفید برای کمک به غلبه بر FOMO و مقابله با آن
آیا راه حل درمان اختلال ترس از دست دادن به سادگی با استراحت از رسانههای اجتماعی میآید؟
دکتر سالیوان میگوید:
کاری که ما باید انجام دهیم این است که محدودیتهای مناسبی را تعیین کنیم و یک ارزیابی مبتنی بر ارزش از اهداف خود و آنچه به ما در دستیابی به آن اهداف، از جمله استفاده از رسانههای اجتماعی کمک میکند، انجام دهیم.
برخی از راه حل های مفید برای اجتناب و مدیریت اختلال ترس از دست دادن عبارتند از:
1. شناخت احساسات و تعیین محدودیت
دکتر سالیوان میگوید:
وقتی علائم فیزیکی یا روانی این اختلال را احساس میکنیم، زمان آن فرا رسیده است که باید محدودیت هایی را تعیین کنیم.
اقداماتی مانند غیرفعال کردن حسابهای رسانههای اجتماعی، صرفهجویی در مشارکت رسانههای اجتماعی برای آخر هفتهها، زمانی که کار شما را مختل نمیکند یا در نظر گرفتن محدودیتهای زمانی بر روی تلفن هوشمند شما به نظر میرسد تا بتوانید در مدت 24 ساعت فقط برای مدت زمان محدودی به برنامههای خاصی دسترسی داشته باشید.
دکتر سالیوان توصیه میکند که اگر فرزند نوجوان در خانه دارید و تازه شروع به معرفی او به رسانههای اجتماعی کردهاید، به عنوان والدین بسیار مهم است که این محدودیتها را برای فرزند خود تعیین کنید. گاهی اوقات، تشخیص این محرک ها در خود کودک میتواند بسیار دشوار باشد.
2. محرک های خود را شناسایی کنید
دکتر سالیوان می گوید:
گاهی اوقات، اختلال ترس از دست دادن می تواند فلج کننده شود. به همین دلیل، اگر محرکهای خود را شناسایی کنید، میتوانید در جهت اجتناب از این محرکها کار کنید یا خود را برای واکنش در هنگام بروز آنها آماده کنید.
برای مثال، اگر فردی را میبینید یا میشناسید که در گروه دوستان شماست و با شخص دیگری در حال معاشرت است و میدانید که این کار شما را تحریک میکند، باید مطمئن شوید که در جستجوی چه چیزی هستید.
دکتر سالیوان تشویق میکند که به طور کلی، سعی کنید حسادت نکنید و در عوض، سپاسگزار باشید که دوستانتان افرادی دارند که به آنها اهمیت میدهند و میدانند که این موضوع برای شما نیز صادق است.
3. توجه به توسعه دادن احساسات
توسعه حس های شما در تمام مراحل زندگی بسیار مهم است.
دکتر سالیوان میگوید:
وقتی به خودمان بهعنوان افراد پیچیده نگاه میکنیم، آنچه را که برای دنیا و روابط خود به ارمغان میآوریم تشخیص میدهیم و ارزش خود را میشناسیم. همچنین مهم است که بدانیم ارزشها و منافع ما چیست و گاهی اوقات، اگر این ارزشها با افراد دیگر همخوانی نداشته باشند، مشکلی ندارد، به خصوص اگر برای ما مهم باشند.
شما میتوانید این کار را با فهرستی از ارزشهای خود از طریق انجام یک ارزیابی مبتنی بر ارزشهای خود انجام دهید. فهرستی از همه چیزهایی که باعث شادی شما میشود، به شما احساس اعتماد به نفس میدهد، به شما احساس خوبی نسبت به خودتان و نحوه حرکتتان در دنیای اطرافتان میدهد، تهیه کنید.
سپس از همه چیزهایی که به شما کمک نمیکند، چیزهایی که باعث می شود نسبت به خودتان احساس بدی داشته باشید، به شما آسیب می رساند یا باعث می شود احساس کنید به اندازه کافی خوب نیستید، فهرستی تهیه کنید.
با انجام این کار، میتوانید از نظر فیزیکی همه چیزهایی را که باید نگه دارید و شاید کمی بیشتر با آنها تعامل داشته باشید و همه چیزهایی که ممکن است لازم باشد از زندگی خود حذف کنید یا نحوه تعامل خود را با آنها تنظیم کنید را کشف کنید.
ما باید مطمئن شویم که جوانان ارزش خود را درک کنند تا بفهمند چه چیزی آنها را میسازد، چه چیزی ارزش آنها را به ارمغان میآورد، چه چیزی باعث شادی میشود و چه چیزی به آنها انگیزه میدهد. بنابراین آنها را به طور عمیق شناسایی کنید و وقت خود را صرف مقایسه نکنید.
4. واقعیت رسانه های اجتماعی را ارزیابی کنید
از اختلال ترس از دست دادن چیزهای دیگری مانند JOMO (لذت از دست دادن) و ROMO (واقعیت از دست دادن) به وجود میآیند و این همان قطعه واقعیت است که بخش مهمی برای به خاطر سپردن است: آنچه که در صفحات مجازی میبینید تنها گوشهای از آنچه واقعاً در پشت صحنه اتفاق میافتد است.
دکتر سالیوان توضیح میدهد:
بیشتر اوقات، ما فقط نیمی از تصویر را میبینیم». ما همیشه واقعیت آنچه را که در پشت صحنه اتفاق میافتد را نمیبینیم، و همه ما با چالشهایی روبرو هستیم. باید از خود بپرسیم: آیا ما یک موقعیت واقعی را ارزیابی می کنیم یا این فقط نیمی از تصویر است؟
5. از یک روانشناس کمک بگیرید
شما می توانید بسیاری از این ابزارهای مدیریتی را به تنهایی در آغوش بگیرید، اما گاهی اوقات، موقعیت ها می توانند کمی پیچیده تر شوند، به خصوص اگر مطمئن نیستید از کجا شروع کنید.
دکتر سالیوان توصیه می کند که روانشناس متخصص در درمان بین فردی یا درمان شناختی رفتاری می تواند با مدیریت FOMO و اطمینان از اینکه رویاهای خود را در واقعیت دنبال می کنید و نه آنلاین، مفید باشد.
از این گذشته، وقتی میترسید که فرصت را از دست بدهید، احساس خوبی است که بدانید فردی در تیم خود دارید که تجربه شما را درک می کند.
دکتر سالیوان تأکید می کند تا به دنبال کمک گرفتن از فردی که در درمان سلامت روان تخصص دارد، همیشه ایده خوبی است. درمان بین فردی روشی استثنایی برای درک شما به عنوان یک فرد و نحوه ارتباط شما با جهان است. درمان شناختی رفتاری همچنین برای علائم فیزیولوژیکی بیشتر و یادگیری مدیریت تحریفات شناختی و افکار نشخوار کننده مفید است.
جمع بندی
اختلال ترس از دست دادن یا فومو یک اختلال اضطراب اجتماعی است. دانشمندان فومو را به عنوان (نگرانی فراگیر) فرد درباره اینکه ممکن است دیگران نسبت به او، تجربهها و فرصتهای ارزشمندی را کسب کنند، میشناسند و در کسب این تجربه و سرگرمیها فرد بیاطلاع میماند.
هیچ کس دوست ندارد کنار گذاشته شود و این ترس میتواند باعث شود که فرد دائما در ارتباط دائمی با آنچه که دیگران انجام میدهند باشد، تا چیزی را از دست ندهد.
این اضطراب به واسطه میل شدید فرد به دانستن کارهایی است که دیگران انجام میدهند. امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد. لطفا نظرات خود را با ما و مخاطبان کارمادیو به اشتراک بگذارید.
اکثرا جونامون این مشکل رو دارن